Kiezen? Wat is dat?

Nou, daar zit ik dan. Voor de vijfde keer. Achter een nieuwe laptop omdat de oude crashte tijdens een toch wel belangrijk moment. Niets, maar ook echt helemaal niets deed ‘ie meer! Eigenlijk wilde ik al een paar maanden een andere laptop omdat die andere dus echt wel op aan het raken was. Maar ja, corona. Minder werk en dus minder inkomen. Ga ik een nieuwe kopen of niet? Keuzes maken is niet mijn sterkste kant. Stiekem was ik ergens ook wel blij dat hij crashte, want nu móest er wel een nieuwe komen. Keuzes maken over een laptop vind ik dus al moeilijk, laat staan over grote dingen, zoals werk.

Beginnen bij het begin

Al van kleins af aan wist ik het, ik wil kapster worden. Er was helemaal geen twijfel, dus ik ging naar de kappersopleiding om kapster te worden. Met heel veel plezier heb ik in verschillende kapsalons gewerkt. Van kleine buurtsalon tot grote ketens, ik heb het allemaal gezien. Soms vroeg ik mij wel af, is het nodig? Zo veel verschillende plekken? Ergens in die jaren is dat twijfelachtige denk ik ook ontstaan. Of misschien heb ik het altijd gehad, maar is het vanaf toen gaan opvallen voor mij (weer die twijfels haha). En toch ben ik ook wel blij met al die verschillende werkplekken. Ik heb zo veel verschillende manieren van werken gezien. Op vakgebied natuurlijk, maar ook veel verschillen tussen de ondernemers. Ik zag mijn voordeel in die verschillende werkplekken, maar tegelijkertijd liep ik er ook door vast. Het was toch steeds weer aanpassen in mijn manier en stijl van werken. Daar kwamen de grootste twijfels. Wil ik dit nog steeds? Blijf ik tot mijn pensioen kapster? Misschien moet ik toch eens zoeken naar wat ik nog meer leuk zou vinden. Al heel snel kwam ik op het masseren uit. Anderen in de watten leggen, zorgen voor een goede service en beleving. Ja, dat wil ik gaan doen! Ik ging zoeken naar een opleiding en nog belangrijker; een plek waar ik in dienst kon om te werken en leren.

Eindelijk een keuze

In diezelfde periode ging ik, naast het werk in de kapsalon, iets totáál anders doen. Ik werd consulente. Daar bepaal ik zelf wanneer, waar en hoe ik werk. Uiteraard zijn er richtlijnen en is het vooral in de avonden en weekenden, maar ik bepaal heel veel zelf. Ineens had ik zo ontzettend veel lol in wat ik deed en besefte ik mij steeds meer dat kappersvak niet meer de droombaan voor mij was. Natuurlijk komt dat ook door het werk, maar ik vond het zo fijn dat ik zelf de touwtjes in handen had. En daar kwam opnieuw de twijfel. Een leuke opleiding had ik al heel snel gevonden, maar die werkplek, dat was lastig. Niet alleen door alle maatregelen die er vanwege het coronavirus zijn, ook omdat ik nog geen plek kon vinden waar ik mijzelf zag werken. Maar voor jezelf beginnen terwijl je nog bezig ben met de omscholing, midden in een pandemie, wie doet dat nou?! Ik kon geen keuze maken en kabbelde maar een beetje door. Tot mijn lichaam de keuze voor mij maakte. De eerste lockdown kwam en ik kwam in een depressie terecht. Teleurstelling en boosheid heerste. Hoe kan het dat ik dit zo ver had laten komen? Ineens kreeg ik het besef dat het misschien beter was om wél eens een die welbekende sprong in het diepe te maken en wél gewoon mijn gevoel te volgen. En dat heb ik dus gedaan. De opleiding begon en ik startte mijn eigen onderneming. Mega spannend, maar ik ben zo onwijs blij en trots dat ik toch die keuze heb gemaakt.

En daarom zit ik nu dus hier, achter die nieuwe laptop, omdat de oude crashte tijdens een online meeting. Daar moest echt wel een nieuwe voor komen. En ja, voor de vijfde keer, want die andere vier keren twijfelde ik dus weer veel te veel of ik dit wel moest schrijven. Maar soms moet je dus gewoon die sprong maken en zélf die keuze maken. Voordat iets of iemand anders dat voor je doet!

Voorstellen

Sinds we geen handen meer schudden, maar ongemakkelijk naar elkaar zwaaien omdat er een afstand van 1,5 meter moet zijn (dat doe ik in ieder geval), stel ik mijzelf ook bijna nooit meer echt voor. Het is nu makkelijker om het gesprek over de pandemie en alle maatregelen te beginnen, dan dat je meteen verteld wie je bent. Ik besefte daardoor ineens dat ik dat hier ook helemaal niet heb gedaan. Hoog tijd om dat eens te doen dus!

Mijn naam is Kia! Geboren en getogen Achterhoeker, maar wel met een klein uitstapje naar Arnhem. Daar ben ik met Michael gaan samenwonen, zijn we getrouwd (in het prachtige Stadhuis van Doesburg, maar vanuit Arnhem) en werd onze eerste dochter Saar geboren. Toen zij 2 jaar was, zijn we verhuisd naar Doetinchem, waar onze tweede dochter Tess is geboren.

Waarom bij jou thuis?

Als ik zelf een massage wil boeken is dat, mede door een gezin te hebben, altijd puzzelen. Ik wil daar liever geen oppas voor regelen, want die hebben we al genoeg nodig om te gaan werken. Het is dus altijd agenda’s naast elkaar om af te stemmen wie er weg kan en wie er thuis bij de kinderen blijft. Het kan daardoor best een tijdje duren voordat ik eens een afspraak voor mijzelf maak, en ook dan zag ik best wat nadelen. Ik ben altijd erg blij hoor, met de massage! Maar dan zit je dus helemaal met je gezicht in de kreukels, je bent helemaal loom omdat je zo ontspannen bent en je wil het liefst in je kloffie op de bank om in deze modus te kunnen blijven. Maar ja, dan moet je dus eerst nog naar je bank toe. En die is dan vaak toch een paar kilometer van je vandaan, in plaats van een paar meter. Dus weer terug in die koude auto, je wrijft nog eens door je gezicht om een beetje wakker te worden, kachel aan in de hoop dat je lekker warm blijft en rijden maar. Wanneer ik eenmaal thuis was, was ik compleet uit die ‘massagemodus’. Dan baalde ik altijd zo, want hoe lekker is het om de rest van de dag zo loom en ontspannen te blijven?

Om deze redenen heb ik er voor gekozen om naar jou toe te komen. Omdat ik het jou gun om ook na de massage zo heerlijk ontspannen te blijven, maar ook omdat jij misschien weer hele andere redenen hebt waarom het fijner is een massage thuis te krijgen. 

Wanneer zal ik bij jou langs komen?